*Leży tu z jakiś tydzień*
*Nie ma zbyd dużych zmian*

*Yuriko leży, bez ruchu*
*Przynajmniej tak się może wydawać*
*Bo Yuriko właśnie porusza ręką*

*Polowi otwiera oczy*
*Nie ma siły nniczego zrobić*

*Ma ochotę powiedzieć "A co, wyglądam na trupa?",
ale to za dużo jak na razie dla niej*
*Mruga oczami*
*Jakiś lekarz przychodzi i majstruje*

*Chce powiedzieć "Lepiej idź spać, ale jakiś pomruk jej wychodzi*
*Uśmiecha się*

*Śmieje sie*
*W końcu ma siłę na cokolwiek*

*- No, tylko...*
*- Chwila. Ile tu leżę?*

*- O.o, za długo, wstać nei będę mogła*
*- Ale tam....*
*Uświadamia sobie zę nie pamięta co i jak się stało*
*- Chwila, chwila, chwila. Czemu jleżę w szpitalu?*

- Tiaa... Ja to mam talent do zabijania się.
*Śmieje sie*

- Ja ciebie też.
- E tam. Zwykle są happy endy.
- A jak się będziesz przejmować to się wykończysz przy mnie

- Dobra. Jak co to mogę dzisiaj zadzwonić do psychtryka zeby ci miejsce szykowali.
*Śmieje się*
- Mam nadzieję że mnie szybko wypuszczą, bo jak nie to im ucieknę.

- Pozwolisz, a jak co to i tak się nie zapytam.
*Wstaje*
*Chwieje się i siada*
- Za długo tu jestem
*Udaje zrozpaczoną minę*
- Ja chcieć do domu!

*Udaje jeszcze bardziej*
- Ja się sama wypiszę
- Żyję? Żyję. To czego oni jeszxcze ode mnie chcą?

- A ty!
- Na policję cię dam.
- A jak się obrażę to tym razem celowo się spróbuję zabić!

- Nie, zrobię to kiedy sie nie będziesz spodziewał
*Patrzy się na maszynkę, tą która pika*
- Tą maszynkę odłączę!

*Wypina mu język*
- To moi dawaj dokumenty, widzisz jak szpital mna mnie działa.

- Dawaj!
*Zrywa się i biegnie do Matta*

*Rzycza się na niego*
*Robi jej się ciemno przed oczami*

- Tia...
*Kładzie się*
- Nie no!
*Wstaje*
- Dawaj!

- Taaak? Dobra!
*Siada nałóżku tyłem to Matta*
- Obrażam sie!